Andrzej Zaucha - Byłaś serca biciem (Eri il battere del cuore)

Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Recentemente c’è meno sole, recentemente le notti notti sono più scure Perfino questa canaglia di luna non vuole parlare di te con me Porto in tasca due soldi, due soldi per due venture In questo invece sta lo scherzo della sorte: che li porto ambedue Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Recentemente nella mia città i tram si errano di notte Le forze infernali governano l’orario delle linee notturne Non si sa perché cambiano l’orario così di continuo, che quasi ognuno si ferma sotto la tua finestra Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Qualcuno chiedeva come stavi, come ti sentivi Qualcuno con cui lotti da un anno Ti aspetta, Qualcuno che corre di notte  per le strade, con i tram Che corre sotto la tua finestra, dove m’incontra. Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso

Byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ostatnio słońca mniej, ostatnio noce bardziej ciemne już nawet księżyc drań o tobie nie chce gadać ze mną w kieszeni grosze dwa, w kieszeni na dwa szczęścia grosze w tym jednak losu żart, że ja obydwa grosze noszę byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ostatnio w mieście mym tramwaje wokół nocy błądzą rozkładem nocnych tras piekielne jakieś moce żądzą nie wiedzieć czemu wciąż rozkłady jazdy tak zmieniają, że prawie każdy tramwaj pod twym oknem nocą staje byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ktoś pytał jak się masz, jak się czujesz ktoś, z kim rok w wojnę grasz wyczekuje, ktoś, kto nocami, ulicami, tramwajami pod twe okno mknie, gdzie spotyka mnie byłaś serca biciem, wiosna, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem

[tradotto da Wanda Woźniak]

Myslovitz - Chciałbym umrzeć z miłości (Vorrei morire d'amore)

Il mondo mi è caduto dalle mani Non sento nemmeno nessun rimpianto Tu sai come vorresti vivere? Anch’io volevo così tutto il tempo, però Se devo e potrò scegliere come andar via Lo so bene,  molto bene lo so Vorrei morire accanto a te Tira vento, si sente la primavera e so che tu hai accettato così facilmente a farlo Se devo e potrò scegliere come andar via Lo so bene, molto bene lo so Vorrei morire accanto a te Se qualche giorno potrò scegliere come farlo Lo so bene,  molto bene lo so Vorrei morire d’amore Non sulla sedia, non nel sogno Non in pace e nonldi giorno Non voglio morire facilmente, non fra cento anni Vorrei morire d’amore Non senza dolore e non a casa Non voglio presto e non voglio giovane Non felice e tra i vicini Vorrei morire d’amore

Świat wypadł mi z moich rąk Jakoś tak nie jest mi nawet żal Czy ty wiesz jak chciałbyś żyć, bo ja też Chyba tak chciałem przez cały czas, lecz Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć przy tobie Wieje wiatr, pachnie wiosną i wiem Że ty łatwo tak zgodziłaś na to się i Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć przy tobie Jeśli kiedyś wybrać będę mógł jak to zrobić To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć z miłości Nie na krześle, nie we śnie Nie w spokoju i nie w dzień Nie chcę łatwo, nie za sto lat Chciałbym umrzeć z miłości Nie bez bólu i nie w domu Nie chcę szybko i nie chcę młodo Nie szczęśliwie i wśród bliskich Chciałbym umrzeć z miłości

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Coma - Leszek Żukowski

A volte preferisco essere completamente da solo Goffamente ballare sui limiti del male E persino cadere sul fondo A volte lo preferisco invece alla sensibilità delle vostre mani straniere Possiedo la fede nel potere impossibile So, se voglio, illuminare l’oscurità Posso commuovervi per qualche momento Solo capite quando avrò voglia di restare da solo Sicuramente hai sentito qualche volta una grande paura Che  il tuo tempo migliore stava per finire Impotenza ti ha relegato in secondo piano Aspettare rende tutta la dolcezza amara Grande stridio ci rende insensibile al sospiro è così difficile trovare via per il sogno caldo Le parole si confondono al tono falso quando l’ipersensibilità è come un biglietto di andata da qui Mi hanno mentito sperando che io ci avessi creduto e avrei smesso di volere Devo curarmi il dolore e la paura Dov’è l’uomo che da solo mi mostrerà come Chi mi mostrerà come Chi mi mostrerà come Chi mi mostrerà come A volte preferisco essere completamente da solo Goffamente ballare sui limiti del male E persino cadere sul fondo A volte lo preferisco invece alla sensibilità delle vostre mani straniere Possiedo la fede nel potere impossibile So, se voglio, illuminare l’oscurità Posso commuovervi per qualche momento Solo capite quando avrò voglia di restare da solo Di restare da solo... Sicuramente hai sentito qualche volta una grande paura Che  il tuo tempo migliore stava per finire Impotenza ti ha relegato in secondo piano Aspettare rende tutta la dolcezza amara Grande stridio ci rende insensibile  al sospiro è così difficile trovare via per il sogno caldo Le parole si confondono al tono falso quando l’ipersensibilità è come un biglietto di andata da qui Non rimpiangerò mai niente x3 Niente No, no, no, no, no Non rimpiangerò mai No Mi hanno mentito sperando che io ci avessi creduto e avrei smesso di volere Devo curarmi il dolore e la paura Dov’è l’uomo che da solo mi mostrerà come Chi mi mostrerà come

Czasami wolę być zupełnie sam Niezdarnie tańczyć na granicy zła I nawet stoczyć się na samo dno Czasami wolę to niż czułość waszych obcych rąk Posiadam wiarę w niemożliwą moc Potrafię jeśli chcę rozświetlić mrok Mogę poruszyć was na kilka chwil Tylko zrozumcie kiedy zechcę znowu z sobą być Na pewno czułeś kiedyś wielki strach Że oto mija twój najlepszy czas Bezradność zniosła cię na drugi plan Czekanie sprawia że gorzknieje cała słodycz w nas Ogromny zgrzyt znieczula nas na szept Tak trudno znaleźć drogę w ciepły sen Słowa zlewają się w fałszywy ton Gdy nadwrażliwość jest jak bilet w jedną stronę stąd Okłamali mnie z nadzieją że Uwierzyłem i przestanę chcieć Muszę leczyć się na ból i strach Gdzie jest człowiek który z siebie sam pokaże mi jak Kto pokaże mi jak? Kto pokaże mi jak? No kto pokaże mi jak? Czasami wolę być zupełnie sam Niezdarnie tańczyć na granicy zła I nawet stoczyć się na samo dno Czasami wolę to niż czułość waszych obcych rąk Posiadam wiarę w niemożliwą moc Potrafię jeśli chcę rozświetlić mrok Mogę poruszyć was na kilka chwil Tylko zrozumcie kiedy zechcę znowu z sobą być Znowu z sobą być... Na pewno czułeś kiedyś wielki strach Że oto mija twój najlepszy czas Bezradność zniosła cię na drugi plan Czekanie sprawia że gorzknieje cała słodycz w nas Ogromny zgrzyt znieczula nas na szept Tak trudno znaleźć drogę w ciepły sen Słowa zlewają się w fałszywy ton Gdy nadwrażliwość jest jak bilet W jedną stronę stąd Niczego nie będzie żal... x3 Niczego Nie nie nie nie nie Niczego nie będzie żal Nie Okłamali mnie z nadzieją że Uwierzyłem i przestanę chcieć Muszę leczyć się na ból i strach Gdzie jest człowiek który...

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Manchester - Berlin lubi deszcz (A Berlino piace la pioggia)

Il silenzio di nuovo mi ha risvegliato, la notte insonne ancora una volta. Mi circonda il letto troppo grande mi copre una coperta troppo grande. Banalità delle mie lacrime… A Berlino piace la pioggia. Non tornerai più qui… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Ricordo quel giorno a Sopot* Tirava il vento freddissimo. Guardavo direttamente nei tuoi occhi Ora so… l’ultima volta. Banalità delle mie lacrime… A Berlino piace la pioggia. Non tornerai più qui… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… *città in Polonia del nord, vicino al Mar Baltico

Znów obudziła mnie ta cisza, kolejny raz bezsenna noc. Za duże mnie otacza łóżko, za duży mnie przykrywa koc. Banał moich łez... Berlin lubi deszcz. Już nie wrócisz tu... Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Pamiętam tamten dzień w Sopocie wiał taki bardzo zimny wiatr. Patrzyłem prosto w Twoje oczy, teraz już wiem… ostatni raz. Banał moich łez.. Berlin lubi deszcz. Już nie wrócisz tu… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic…

[tradotto da Klaudia Adamkiewicz]

Mieczysław Fogg - Tak mi wstyd (Mi vergogno così tanto)

Mi vergogno così tanto (tantissimo) Ma mi son innamorato Quanta volta? Centesima volta! Ma mi son innamorato Non volevo, piccola magra bionda Pensavo che passasse, macché! Mi giro, soffro Non so io che voglio. E quello comincia di solito così Non sai neanche come e dove Semplicemente ti ha preso la ragazza E dopo stai già male. All’inizio la vedi raramente Poi vuoi essere con lei E poi non c’è niente da fare e senti Che senza di lei non riesci a vivere. Per un giorno con la tua amorosa, daresti 1000 anni per una notte invece, se ti fosse ordinato, daresti volentieri tutto il mondo Perché quello di solito comincia così Non sai neanche come e dove Ti dimentichi di tutto il mondo E ami perché il cuore vuole così. Mi vergogno così tanto (tantissimo) Ma qualcosa in lei mi imbarazza Sono stato con lei quasi un anno Tanto di meno si potrebbe essere è così triste Perché è vero, l’ho amata veramente Mi giro, mi soffro Non so io che voglio. E quello comincia di solito così Non sai neanche come e dove La ragazza comincia ad annoiarti E questo è il segno, che è già male. Cominci a portarla dai parenti E poi dici “vai da sola” E alla fine succede, sei sicuro Che con lei non riesci più a vivere. Per un giorno senza la tua amorosa Daresti 10 anni A casa per la notte torni come condannato, pensando come sfuggire nel mondo. E quello comincia di solito così E dura ancora qualche giorno Alla fine la lasci, dimentichi La vita è così. C’est la vie.

Tak mi wstyd (strasznie wstyd) Lecz zakochałem się Który raz? setny raz! Lecz zakochałem się Nie chciałem, mała szczupła blond Myślałem przejdzie, ależ skąd! Kręcę się, męczę się Sam nie wiem czego chce. A to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie Po prostu wzięła cię dziewczyna A potem jest już z tobą źle. Z początku rzadko ją widujesz A potem częściej chcesz z nią być A w końcu trudno, ale czujesz Że bez niej już nie możesz żyć. Za jeden dzień z tą twoją ukochaną, oddałbyś 1000 lat Za jedna noc zaś, gdyby ci kazano, dał byś chętnie cały świat. Bo to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie O całym świecie zapominasz I kochasz bo tak serce chce. Tak mi wstyd (strasznie wstyd) Lecz coś mnie peszy w niej Byłem z nią prawie rok Długo bo można mniej To takie przykre sprawy są Bo prawda cóż kochałem ją Kręcę się, męczę się Sam nie wiem czego chce. A to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie Zaczyna nudzić cię dziewczyna A to jest znak, że jest już źle. Zaczynasz chodzić z nią do krewnych A potem mówisz sama idź A w końcu trudno, jesteś pewny Że z nią nie możesz dłużej żyć. Za jeden dzień bez twojej ukochanej, oddałbyś 10 lat Do domu na noc wracasz jak skazany, myśląc jak by zwiać gdzieś w świat. A to się zwykle tak zaczyna I trwa przez jeszcze kilka dni W końcu ja rzucasz, zapominasz I to jest życie C'est la vie

[tradotto da Mikołaj Kaczmarek]