Stare Dobre Małżeństwo - Z nim będziesz szczęśliwsza (Sarai più felice con lui)

Capisci ciò che ti dirò Cerca di capirlo bene Come i migliori auguri, quelli di compleanno Oppure quelli di Capodanno, magari migliori ancora di più A mezzanotte , quando fatte A voce tremante,  sincere Sarai più felice con lui Sarai tanto più felice con lui Io, beh, il vagabonda, lo spirito inquieto Con me si può solo Andare nella brughiera E dimenticare tutto Che epoca, che secolo Che anno, che mese, che giorno E che ora Finisce E che comincia. Non pensare che io non ti ami O che solo un po’ Io ti amo, non dico, perché non lo esprimerò Così molto tanto magari ancora di più E per questo appunto addio Capisci bene addio Sarai più felice con lui, Sarai tanto più felice con lui, Io, beh, il vagabonda, lo spirito inquieto Con me si può solo Andare nella brughiera E dimenticare tutto Che epoca, che secolo Che anno, che mese, che giorno E che ora Finisce E che comincia. Con me si può solo Sparire in lontananza silenziosamente

Zrozum to, co powiem Spróbuj to zrozumieć dobrze Jak życzenia najlepsze te urodzinowe albo noworoczne jeszcze lepsze może O północy, gdy składane Drżącym głosem, niekłamane Z nim będziesz szczęśliwsza Dużo szczęśliwsza będziesz z nim Ja cóż - włóczęga, niespokojny duch Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się A jaka zaczyna Nie myśl, że nie kocham Lub, że tylko trochę Jak cię kocham, nie powiem, no bo nie wypowiem Tak ogromnie bardzo jeszcze więcej może I dlatego właśnie żegnaj Zrozum dobrze żegnaj Z nim będziesz szczęśliwsza Dużo szczęśliwsza będziesz z nim Ja cóż - włóczęga, niespokojny duch Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się A jaka zaczyna Ze mną można tylko W dali zniknąć cicho

[tradotto da Monika Mostek]

Coma - 100 tysięcy jednakowych miast (100 mila città uguali)

Ha penetrato nel tempo rognoso nelle strade contagiate dell’impotenza di giorni nel corridoio degli affari duri La sicurezza che noi... Nonostante tutte le notti insonni Nonostante la verità lasciata ad un bivio Siamo capaci effettivamente di trovarci già A casa ci sarà il fuoco ed a casa le strade dritti portano giustamente i miei piedi Non mi mancheranno le forze Il tempo ha aggrovigliato i passi è mite e spensierato ha gli occhi verdi di gatto Come tu Ho imparato a morire dentro Ho imparato a nascondere tutta la paura Incredibile che io arda così Incredibile che io capisca ogni segno Ho dimenticato che da qualche anno Tutti  spariscono come se non fossero mai esistiti Nelle diecimila città uguali Muoiono come i cani Buon cielo quando tutti dormono Piangiucola le preghiere con le labbra instancabili Però mendico, non torcere le mani Ci protegge il Dio Potrei enunciare tante parole rotonde e spensierate dall’impasto salato del crepuscolo Se vorresti conoscerle La vista ha superato la linea dell’orizzonte per morire E tu dormi accanto a me e vivi imminente nei sogni Ho imparato a morire dentro Ho imparato a nascondere tutta la paura Incredibile che io arda così Incredibile che io capisca ogni segno Sono io, lo stesso da tanti anni da solo Perché tu mi manchi tu mi manchi Perché tu mi manchi tu mi manchi Sono io, lo stesso da tanti anni da solo Aspetto

Przedostała się w parszywy czas Przez ulice zakażone bezradnością dni Przez korytarz betonowych spraw Pewność że my.. Mimo wszystkich nieprzespanych nocy Mimo prawdy porzuconej na rozstajach dróg Potrafimy w rzeczywisty sposób Znaleźć się już W domu będzie ogień A do domu proste drogi Wiodą słusznie moje stopy Nie zabraknie mi sił Czas poplątał kroki Jest łagodny i beztroski Ma zielone kocie oczy Tak samo jak ty Nauczyłem się umierać w sobie Nauczyłem się ukrywać cały strach Nie do wiary że tak bardzo płonę Nie do wiary że rozumiem każdy znak Zapomniałem że od kilku lat Wszyscy giną jakby nigdy ich nie miało być W stu tysiącach jednakowych miast Giną jak psy Dobre niebo kiedy wszyscy śpią Pochlipuje modlitwami niestrudzonych ust Tylko błagam nie załamuj rąk Chroni nas Bóg Ja mógłbym tyle słów utoczyć Krągłych i beztroskich Ze słonego ciasta zmierzchów Jeśli zechcesz je znać Wzrok przekroczył linię Horyzontu aby zginąć A ty przy mnie śpisz i żyjesz Nieodległa w snach Nauczyłem się umierać w sobie Nauczyłem się ukrywać cały strach Nie do wiary że tak bardzo płonę Nie do wiary że rozumiem każdy znak /x2 To ja, ten sam Od tylu lat, sam Bo ciebie mi brak Ciebie mi brak Bo ciebie mi brak Ciebie mi brak To ja, ten sam Od tylu lat, sam Czekam..

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Stare Dobre Małżeństwo - Modlitwa o śmiech (La preghiera per la risata)

Ho bisogno di una risata Per questi tempi strani Di una risata sana Come l’acqua di sorgente Che mi dondoli In questo grande viaggio Che mi conduca Dove l’osteria ridicola Che risuoni, stanchi Fino ad affanno Ho bisogno della risata Soprattutto Che i muri si scuotano Dalla risata Che per sempre Ne sia ubriaco Non di una crudele Non di una cinica Ho bisogno di una risata Molto umana

Śmiechu mi trzeba na te dziwne czasy śmiechu zdrowego jak źródlana woda niech mnie kołysze w tej wielkiej podroży i niech prowadzi gdzie śmieszna gospoda Niech dźwięczy męczy aż do zadyszki śmiechu mi trzeba przede wszystkim niech się zatrzęsą od śmiechu ściany niechaj na zawsze będę nim pijany nie okrutnego nie cynicznego śmiechu mi trzeba bardzo ludzkiego

[tradotto da Monika Mostek]

Stare Dobre Małżeństwo - Czułość (Tenerezza)

La tenerezza, la quale raccolgo dentro di me per te, come l’avaro i denari, come l’eternità i minuti. La tenerezza, la quale porto ogni sera nelle braccia ricoperte di nervi, di cui riempito mi fermo davanti alla soglia e cerco la parola, e come lo scultore davanti ad un pezzo di argilla, sto a lungo davanti alla porta, eccomi: Eccomi – dico, sono venuto – dico, vieni – dico ed ogni gesto mi sembra incompleto, ogni parola vuota. (x2) Ma presto aprirò la porta ed attraverserò la soglia attentamente perché ho le braccia piene di tenerezza. Attraverserò la soglia per fermarmi al centro della stanza perché non ci sono i piedi a cui donarla, né le ginocchia, davanti a cui potrei genuflettermi per ascoltare il fruscio della pelle della tua mano che accarezza il mio viso, eccomi: Eccomi – dico, sono venuto – dico, vieni – dico ed ogni gesto mi sembra incompleto, ogni parola vuota... (x3)

Czułość, którą gromadzę w sobie dla ciebie, niby skąpiec monety, niby wieczność minuty. Czułość, którą niosę, co wieczór w porosłych nerwami ramionach, którą wypełniony zatrzymuję się przed progiem i szukam słowa i niby rzeźbiarz przed bryłą gliny, długo stoję przed drzwiami to ja: To ja - mówię przyszedłem - mówię chodź - mówię i każdy gest wydaje mi się niepełny każde słowo puste. (x2) Lecz zaraz otworzę drzwi i przekroczę próg ostrożnie, bo niosę całe naręcze tej czułości. Przekroczę próg, by stanąć nieruchomo pośrodku izby, bo nie ma w niej stóp, u których ją złożę ani kolan, przed którymi mógłbym uklęknąć, by posłuchać szelestu skóry twojej dłoni przesuniętej po mojej twarzy, to ja: To ja - mówię przyszedłem - mówię chodź - mówię i każdy gest wydaje mi się niepełny każde słowo puste… (x3)

[tradotto da Monika Mostek]

Coma - Los cebula i krokodyle łzy (Sorte, cipolla e lacrime di coccodrillo)

Lascia questa maledetta tazza – tu ti taglierai le dita.  Bevi il latte, lava la bocca. Arriverò prima che tu ti sarai addormentato. Che il soffio galattico distruggerà la civiltà Non è una causa sufficiente per scoppiare in lacrime. Anche per me il giorno non era tanto gentile Anche per me l’inverno era troppo lungo e cattivo Anche per me, ma devi ammetterlo in generale la vita è meravigliosa. E smettila di urlare! Smettila di urlare! Smettila di piangere! E perché leggi i commenti dei mediocri frustrati? Gli scemi si avvelenino da soli, tu ti risparmi quel male. Anche per me il giorno non era tanto gentile Anche per me l’inverno era troppo lungo e cattivo Anche per me, la sorte, la cipolla e le lacrime di coccordillo E smettila di urlare! Smettila di urlare! Smettila di piangere! Anche per me il giorno non era tanto gentile Anche per me l’inverno era troppo lungo e cattivo Anche per me, la sorte, la cipolla e le lacrime di coccordillo E smettila di urlare! Smettila di urlare! Smettila di piangere!

Zostaw ten cholerny kubek - potniesz sobie palce. Wypij mleko, umyj buzię. Przyjdę, zanim zaśniesz. To, że galaktyczny podmuch zniszczy cywilizacje To nie jest dostateczny powód, by wybuchać płaczem. Dla mnie też niezbyt łaskawy był dzień. Dla mnie też za długa zima i zła. Dla mnie też, ale przyznaj, że w sumie się żyje cudnie. I przestań wyć! Przestań wyć! Przestań płakać! I po co czytasz komentarze sfrustrowanych miernot? Niech się durnie trują jadem, oszczędź sobie złego. Dla mnie też niezbyt łaskawy był dzień. Dla mnie też za długa zima i zła. Dla mnie też los, cebula i krokodyle łzy. Przestań wyć! Przestań wyć! Przestań płakać! Dla mnie też niezbyt łaskawy był dzień. Dla mnie też za długa zima i zła. Dla mnie też los, cebula i krokodyle łzy. Przestań wyć! Przestań wyć!

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Andrzej Zaucha - Byłaś serca biciem (Eri il battere del cuore)

Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Recentemente c’è meno sole, recentemente le notti notti sono più scure Perfino questa canaglia di luna non vuole parlare di te con me Porto in tasca due soldi, due soldi per due venture In questo invece sta lo scherzo della sorte: che li porto ambedue Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Recentemente nella mia città i tram si errano di notte Le forze infernali governano l’orario delle linee notturne Non si sa perché cambiano l’orario così di continuo, che quasi ognuno si ferma sotto la tua finestra Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso Qualcuno chiedeva come stavi, come ti sentivi Qualcuno con cui lotti da un anno Ti aspetta, Qualcuno che corre di notte  per le strade, con i tram Che corre sotto la tua finestra, dove m’incontra. Eri il battere del cuore, la primavera, l’inverno, la vita, l’eco dei miei sogni, il vino, il vento, il riso

Byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ostatnio słońca mniej, ostatnio noce bardziej ciemne już nawet księżyc drań o tobie nie chce gadać ze mną w kieszeni grosze dwa, w kieszeni na dwa szczęścia grosze w tym jednak losu żart, że ja obydwa grosze noszę byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ostatnio w mieście mym tramwaje wokół nocy błądzą rozkładem nocnych tras piekielne jakieś moce żądzą nie wiedzieć czemu wciąż rozkłady jazdy tak zmieniają, że prawie każdy tramwaj pod twym oknem nocą staje byłaś serca biciem, wiosną, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem ktoś pytał jak się masz, jak się czujesz ktoś, z kim rok w wojnę grasz wyczekuje, ktoś, kto nocami, ulicami, tramwajami pod twe okno mknie, gdzie spotyka mnie byłaś serca biciem, wiosna, zimą, życiem, marzeń moich echem, winem, wiatrem, śmiechem

[tradotto da Wanda Woźniak]

Myslovitz - Chciałbym umrzeć z miłości (Vorrei morire d'amore)

Il mondo mi è caduto dalle mani Non sento nemmeno nessun rimpianto Tu sai come vorresti vivere? Anch’io volevo così tutto il tempo, però Se devo e potrò scegliere come andar via Lo so bene,  molto bene lo so Vorrei morire accanto a te Tira vento, si sente la primavera e so che tu hai accettato così facilmente a farlo Se devo e potrò scegliere come andar via Lo so bene, molto bene lo so Vorrei morire accanto a te Se qualche giorno potrò scegliere come farlo Lo so bene,  molto bene lo so Vorrei morire d’amore Non sulla sedia, non nel sogno Non in pace e nonldi giorno Non voglio morire facilmente, non fra cento anni Vorrei morire d’amore Non senza dolore e non a casa Non voglio presto e non voglio giovane Non felice e tra i vicini Vorrei morire d’amore

Świat wypadł mi z moich rąk Jakoś tak nie jest mi nawet żal Czy ty wiesz jak chciałbyś żyć, bo ja też Chyba tak chciałem przez cały czas, lecz Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć przy tobie Wieje wiatr, pachnie wiosną i wiem Że ty łatwo tak zgodziłaś na to się i Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć przy tobie Jeśli kiedyś wybrać będę mógł jak to zrobić To przecież dobrze, dobrze o tym wiem Chciałbym umrzeć z miłości Nie na krześle, nie we śnie Nie w spokoju i nie w dzień Nie chcę łatwo, nie za sto lat Chciałbym umrzeć z miłości Nie bez bólu i nie w domu Nie chcę szybko i nie chcę młodo Nie szczęśliwie i wśród bliskich Chciałbym umrzeć z miłości

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Coma - Leszek Żukowski

A volte preferisco essere completamente da solo Goffamente ballare sui limiti del male E persino cadere sul fondo A volte lo preferisco invece alla sensibilità delle vostre mani straniere Possiedo la fede nel potere impossibile So, se voglio, illuminare l’oscurità Posso commuovervi per qualche momento Solo capite quando avrò voglia di restare da solo Sicuramente hai sentito qualche volta una grande paura Che  il tuo tempo migliore stava per finire Impotenza ti ha relegato in secondo piano Aspettare rende tutta la dolcezza amara Grande stridio ci rende insensibile al sospiro è così difficile trovare via per il sogno caldo Le parole si confondono al tono falso quando l’ipersensibilità è come un biglietto di andata da qui Mi hanno mentito sperando che io ci avessi creduto e avrei smesso di volere Devo curarmi il dolore e la paura Dov’è l’uomo che da solo mi mostrerà come Chi mi mostrerà come Chi mi mostrerà come Chi mi mostrerà come A volte preferisco essere completamente da solo Goffamente ballare sui limiti del male E persino cadere sul fondo A volte lo preferisco invece alla sensibilità delle vostre mani straniere Possiedo la fede nel potere impossibile So, se voglio, illuminare l’oscurità Posso commuovervi per qualche momento Solo capite quando avrò voglia di restare da solo Di restare da solo... Sicuramente hai sentito qualche volta una grande paura Che  il tuo tempo migliore stava per finire Impotenza ti ha relegato in secondo piano Aspettare rende tutta la dolcezza amara Grande stridio ci rende insensibile  al sospiro è così difficile trovare via per il sogno caldo Le parole si confondono al tono falso quando l’ipersensibilità è come un biglietto di andata da qui Non rimpiangerò mai niente x3 Niente No, no, no, no, no Non rimpiangerò mai No Mi hanno mentito sperando che io ci avessi creduto e avrei smesso di volere Devo curarmi il dolore e la paura Dov’è l’uomo che da solo mi mostrerà come Chi mi mostrerà come

Czasami wolę być zupełnie sam Niezdarnie tańczyć na granicy zła I nawet stoczyć się na samo dno Czasami wolę to niż czułość waszych obcych rąk Posiadam wiarę w niemożliwą moc Potrafię jeśli chcę rozświetlić mrok Mogę poruszyć was na kilka chwil Tylko zrozumcie kiedy zechcę znowu z sobą być Na pewno czułeś kiedyś wielki strach Że oto mija twój najlepszy czas Bezradność zniosła cię na drugi plan Czekanie sprawia że gorzknieje cała słodycz w nas Ogromny zgrzyt znieczula nas na szept Tak trudno znaleźć drogę w ciepły sen Słowa zlewają się w fałszywy ton Gdy nadwrażliwość jest jak bilet w jedną stronę stąd Okłamali mnie z nadzieją że Uwierzyłem i przestanę chcieć Muszę leczyć się na ból i strach Gdzie jest człowiek który z siebie sam pokaże mi jak Kto pokaże mi jak? Kto pokaże mi jak? No kto pokaże mi jak? Czasami wolę być zupełnie sam Niezdarnie tańczyć na granicy zła I nawet stoczyć się na samo dno Czasami wolę to niż czułość waszych obcych rąk Posiadam wiarę w niemożliwą moc Potrafię jeśli chcę rozświetlić mrok Mogę poruszyć was na kilka chwil Tylko zrozumcie kiedy zechcę znowu z sobą być Znowu z sobą być... Na pewno czułeś kiedyś wielki strach Że oto mija twój najlepszy czas Bezradność zniosła cię na drugi plan Czekanie sprawia że gorzknieje cała słodycz w nas Ogromny zgrzyt znieczula nas na szept Tak trudno znaleźć drogę w ciepły sen Słowa zlewają się w fałszywy ton Gdy nadwrażliwość jest jak bilet W jedną stronę stąd Niczego nie będzie żal... x3 Niczego Nie nie nie nie nie Niczego nie będzie żal Nie Okłamali mnie z nadzieją że Uwierzyłem i przestanę chcieć Muszę leczyć się na ból i strach Gdzie jest człowiek który...

[tradotto da Paulina Gabryelczyk]

Manchester - Berlin lubi deszcz (A Berlino piace la pioggia)

Il silenzio di nuovo mi ha risvegliato, la notte insonne ancora una volta. Mi circonda il letto troppo grande mi copre una coperta troppo grande. Banalità delle mie lacrime… A Berlino piace la pioggia. Non tornerai più qui… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Ricordo quel giorno a Sopot* Tirava il vento freddissimo. Guardavo direttamente nei tuoi occhi Ora so… l’ultima volta. Banalità delle mie lacrime… A Berlino piace la pioggia. Non tornerai più qui… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… Io ogni volta più fortemente Stringo la nostra foto nelle mie mani. Il tempo ci ha sconfitto così facilmente. Non mi è rimasto niente… Niente… *città in Polonia del nord, vicino al Mar Baltico

Znów obudziła mnie ta cisza, kolejny raz bezsenna noc. Za duże mnie otacza łóżko, za duży mnie przykrywa koc. Banał moich łez... Berlin lubi deszcz. Już nie wrócisz tu... Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Pamiętam tamten dzień w Sopocie wiał taki bardzo zimny wiatr. Patrzyłem prosto w Twoje oczy, teraz już wiem… ostatni raz. Banał moich łez.. Berlin lubi deszcz. Już nie wrócisz tu… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic… Ja za każdym razem mocniej ściskam nasze zdjęcie w dłoniach. Czas tak łatwo nas pokonał. Nie zostało mi już nic... Nic…

[tradotto da Klaudia Adamkiewicz]

Mieczysław Fogg - Tak mi wstyd (Mi vergogno così tanto)

Mi vergogno così tanto (tantissimo) Ma mi son innamorato Quanta volta? Centesima volta! Ma mi son innamorato Non volevo, piccola magra bionda Pensavo che passasse, macché! Mi giro, soffro Non so io che voglio. E quello comincia di solito così Non sai neanche come e dove Semplicemente ti ha preso la ragazza E dopo stai già male. All’inizio la vedi raramente Poi vuoi essere con lei E poi non c’è niente da fare e senti Che senza di lei non riesci a vivere. Per un giorno con la tua amorosa, daresti 1000 anni per una notte invece, se ti fosse ordinato, daresti volentieri tutto il mondo Perché quello di solito comincia così Non sai neanche come e dove Ti dimentichi di tutto il mondo E ami perché il cuore vuole così. Mi vergogno così tanto (tantissimo) Ma qualcosa in lei mi imbarazza Sono stato con lei quasi un anno Tanto di meno si potrebbe essere è così triste Perché è vero, l’ho amata veramente Mi giro, mi soffro Non so io che voglio. E quello comincia di solito così Non sai neanche come e dove La ragazza comincia ad annoiarti E questo è il segno, che è già male. Cominci a portarla dai parenti E poi dici “vai da sola” E alla fine succede, sei sicuro Che con lei non riesci più a vivere. Per un giorno senza la tua amorosa Daresti 10 anni A casa per la notte torni come condannato, pensando come sfuggire nel mondo. E quello comincia di solito così E dura ancora qualche giorno Alla fine la lasci, dimentichi La vita è così. C’est la vie.

Tak mi wstyd (strasznie wstyd) Lecz zakochałem się Który raz? setny raz! Lecz zakochałem się Nie chciałem, mała szczupła blond Myślałem przejdzie, ależ skąd! Kręcę się, męczę się Sam nie wiem czego chce. A to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie Po prostu wzięła cię dziewczyna A potem jest już z tobą źle. Z początku rzadko ją widujesz A potem częściej chcesz z nią być A w końcu trudno, ale czujesz Że bez niej już nie możesz żyć. Za jeden dzień z tą twoją ukochaną, oddałbyś 1000 lat Za jedna noc zaś, gdyby ci kazano, dał byś chętnie cały świat. Bo to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie O całym świecie zapominasz I kochasz bo tak serce chce. Tak mi wstyd (strasznie wstyd) Lecz coś mnie peszy w niej Byłem z nią prawie rok Długo bo można mniej To takie przykre sprawy są Bo prawda cóż kochałem ją Kręcę się, męczę się Sam nie wiem czego chce. A to się zwykle tak zaczyna Sam nawet nie wiesz jak i gdzie Zaczyna nudzić cię dziewczyna A to jest znak, że jest już źle. Zaczynasz chodzić z nią do krewnych A potem mówisz sama idź A w końcu trudno, jesteś pewny Że z nią nie możesz dłużej żyć. Za jeden dzień bez twojej ukochanej, oddałbyś 10 lat Do domu na noc wracasz jak skazany, myśląc jak by zwiać gdzieś w świat. A to się zwykle tak zaczyna I trwa przez jeszcze kilka dni W końcu ja rzucasz, zapominasz I to jest życie C'est la vie

[tradotto da Mikołaj Kaczmarek]

Myslovitz - Alexander

Non litigerò più con te Pure non ho mai ragione Potrebbe sembrare che Non stiamo bene insieme Però la pessima è La tua delusione So, mi sono dimenticato di dirti che mi sono innamorato Allora, va meglio ammazzami, buttami via dalla tua memoria meglio va' via, lasciami andare meglio dimentica lasciami dimenticare meglio dammi un'altra occasione So che hai bisogno di quello che io non ti posso mai dare non perché non lo voglio ma perché non ce l'ho io stesso Però la pessima è La tua delusione So, mi sono dimenticato di dirti che mi sono innamorato Allora, va meglio ammazzami, buttami via dalla tua memoria meglio va' via, lasciami andare meglio dimentica lasciami dimenticare meglio dammi un'altra occasione

Już nie będę z tobą kłócił się I tak nigdy nie mam racji Wydawać by się mogło, że Jesteśmy źle dobrani Najgorsze jest jednak to Twoje rozczarowanie Wiem zapomniałem Ci powiedzieć, że Jestem zakochany Więc lepiej mnie zabij Wyrzuć z pamięci Lepiej odejdź, pozwól mi odejść Lepiej zapomnij Pozwól zapomnieć Lepiej daj mi następną szansę Wiem potrzebujesz tego czego ja Nigdy mogę Ci nie dać Nie dlatego, że nie chcę Ci dać A dlatego, że sam tego nie mam Najgorsze jest jednak to Twoje rozczarowanie Wiem zapomniałem Ci powiedzieć, że Jestem zakochany Więc lepiej mnie zabij Wyrzuć z pamięci Lepiej odejdź, pozwól mi odejść Lepiej zapomnij Pozwól zapomnieć Lepiej daj mi następną szansę

[tradotto da Joanna Klusek]

Czesław Śpiewa Miłosza - Do Laury (A Laura)

La  luna è sorta da dietro il querceto buio E la mia via lontana Per i burroni delle macerie cineree Vado perché Laura mi aspetta Laura, cosa dirò, quando la mia testa Alle tua labbra si inchinerà Perché la tua memoria mantenga bene: D’ora in poi vivremo così D’ora in poi vivremo così Prendi in dono gli uccelli e vedi le stelle Abbi il sorriso per salutarmi Solo ricorda: dirà ogni giorno Chi di noi smetterà di essere libero Chi di noi smetterà di essere libero A chi un bivio triste, storico Dove lo spettro invita, Ci resta la virtù preziosa Della libertà riconquistata  ogni giorno Starò mille giorni nelle mie proprie catene Ed i miei cuori avvelenerò Ma tu credi, che io vincerò, Allora prova come io ci provo, Allora prova come io ci provo. Prendi in dono gli uccelli e vedi le stelle Abbi il sorriso per salutarmi Solo ricorda: dirà ogni giorno Chi di noi smetterà di essere libero Chi di noi smetterà di essere libero

Księżyc zza ciemnej wyszedł dąbrowy I droga moja daleka Przez popielatych ruin parowy Jadę, bo Laura mnie czeka Co powiem, Lauro, gdy moja głowa Ku twoim ustom się schyli Niech twoja pamięć dobrze zachowa: Odtąd będziemy tak żyli Odtąd będziemy tak żyli W darze weź ptaki i zobacz gwiazdy, Miej uśmiech na powitanie Tylko pamiętaj: powie dzień każdy Kto z nas być wolnym przestanie Kto z nas być wolnym przestanie Komu dziejowe smutne rozstaje Gdzie upiór zaprasza w gości, Nam drogocenna cnota zostaje Co dzień zdobytej wolności Tysiąc w okowach własnych poleżę I serca swoje zatruje Ale ty wierzaj, że ja zwyciężę, Więc próbuj, jak ja próbuję Więc próbuj, jak ja próbuję W darze weź ptaki i zobacz gwiazdy, Miej uśmiech na powitanie Tylko pamiętaj: powie dzień każdy Kto z nas być wolnym przestanie Kto z nas być wolnym przestanie

[tradotto da Monika Mostek]

Maleńczuk - Synu (Figlio)

Figlio, devo parlarti Questa volta però parleremo Davvero, e non così come sempre Lasciamo appeso il cavo del ferro da stiro So che era diversamente tra di noi Il curatore veniva spesso con i pulotti Ma io ti picchiavo per il tuo bene Per farti sapere cosa si fa e che non si può fare Lasciamo questo perché si tratta della vita della tua vita figlio, perché tu stia bene Non come me, voglio che tu viva Nel lusso, nella lexus, e che io c’arriverò Prima passa al negozio di alcolici per una bottiglia Compra per la mia carta d’identità, del padre tuo So che ho ancora perso le tessere Prendi il tram, io l’ ho sopravvissuto Figlio, io ti consiglio bene Figlio, io ti guiderò Attraverso la vita con i consigli buoni Per farti l’uomo e non culo Ascolta, la saggezza del vivere gratis Per il primo – lavoro, la cosa fondamentale L’università buona, poi come il banchiere Conosci il tuo valore, scegli nelle offerte vuoi di più di quello che hai lo stipendio netto di almeno ottomila laptop e palmtop, la carta senza limiti sforzati, figliolo, e non mi mettere in imbarazzo così, come io ho fatto del male a mio padre contava su di me, poi alla fine ha pure smesso di parlarmi, ha bevuto fino a morire neanche non ci penso che tu possa così deludere i genitori, che ripongono tutte le speranze in te,  dai, avanti se non, puoi vedere come finirai: guarda che ore sono e la madre ancora al lavoro Figlio, io ti consiglio bene Figlio, io ti guiderò Attraverso la vita con i consigli buoni Per farti l’uomo e non culo figlio, io ti auguro bene Figlio, io conto su di te Perché tu non sia come questo tuo padre Culo e non ombellico del mondo Per il secondo – la donna, senza i capelli sulla schien a Né baffi come la madre – non hai bisogno di una così Una modella col contratto, la faccia conosciuta dalle copertine di Twój Styl, Elle, Vogue E tu frequenti quella, Santo Cielo, Elisabetta Del secondo piano , dalle gambe storte Generalmente così così, sai come É buona ancora, ma non per la vita Per il terzo – casetta fuori città, però vicino Nei pressi della foresta, con la piscina e col fiume pulito Col giardino ordinato, perché tu mostri alla figlia Qualcosa di più della madre zappante vicino alla baracca Perché nella vita, figlio, si deve pianificare Vendere caro, comprare a buon prezzo Fa’ l’affare della vita e sarai ricco Tutto ciò sono i consigli di tuo padre Figlio, io ti consiglio bene Figlio, io ti guiderò Attraverso la vita con i consigli buoni Per farti l’uomo e non culo figlio, io ti auguro bene Figlio, io conto su di te Perché tu non sia come questo tuo padre Culo e non ombellico del mondo Per il quarto – la macchina Alfa, Mondeo Con tutti questi gadget Gli airbag, la climatizzazione, cerchioni in lega grandi non puoi come me fare il portoghese andando al centro dell'impiego Neanche non ti multano più 826 c.p.c* – inefficienza Delle esecuzioni fino all’eternità Ma ci riuscirai, forse nella politica Raggiungerai il successo, i genitori saranno fieri Del deputato e del capo del partito  più grande Adesso  comunque tuo padre si preoccupa Perché osservo e vedo che tu non fai nulla Per facilitare la vita almeno a te  stesso Almeno sai cosa dire da vecchio Al figlio, così come mio padre ha detto a me. Figlio, io ti consiglio bene Figlio, io ti guiderò Attraverso la vita con i consigli buoni Per farti l’uomo e non culo figlio, io ti auguro bene Figlio, io conto su di te Perché tu non sia come questo tuo padre Culo e non ombellico del mondo *c.p.c. - codice di procedura civile

Synu, mam z tobą do pogadania Tym razem jednak porozmawiamy Naprawdę, a nie tak, jak zawsze Sznur od żelazka niech wisi na razie Wiem, że bywało różnie między nami Często kurator przychodził z psami Ale ja cię biłem dla twego dobra Żebyś wiedział, co trzeba, a czego nie można Zostawmy to, bo chodzi o życie O twoje synku, by ci było dobrze Nie tak, jak mnie, chcę, żebyś pożył W luksusie, lexusie, a ja tego dożył Najpierw po flachę skocz do nocnego Kup na mój dowód, ojca swojego Wiem, jeszcze stary kartki zgubiłem Czep się tramwaja, ja swoje przeżyłem Synu, ja ci dobrze radzę Synu, ja cię poprowadzę Przez życie dobrymi radami Byś wyszedł na ludzi, a nie drzwiami Słuchaj, za darmo mądrość życiowa Po pierwsze - praca, rzecz podstawowa Dobra uczelnia, potem za bankiera Znaj swoją wartość, w ofertach przebieraj Od tego, co masz chciej jeszcze więcej Na rękę co najmniej osiem tysięcy Laptop i palmtop, karta bez limitu Staraj się, synku i nie zrób mi wstydu Tak, jak ja zrobiłem krzywdę swemu ojcu Liczył na mnie, potem przestał w końcu Się nawet odzywać, na śmierć się zapił Nawet nie myślę, byś tak potrafił Zawieść rodziców, co wszelkie nadzieje Pokładają w tobie, weź się za siebie Bo inaczej jak skończysz, to możesz zobaczyć Patrz, która godzina, a matka wciąż w pracy Synu, ja ci dobrze radzę Synu, ja cię poprowadzę Przez życie dobrymi radami Byś wyszedł na ludzi, a nie drzwiami Synu, ja ci dobrze życzę Synu, ja na ciebie liczę Byś nie był jak ten twój tata Dupą, a nie pępkiem świata Po drugie - baba, bez włosów na plecach Wąsów jak matka - nie takiej ci trzeba Modelka z kontraktem, twarz znana z okładek Twojego Stylu, Elle, Vogue'a A ty się spotykasz z tą bój się Boga Elą z drugiego, co ma krzywe nogi Ogólnie jakaś taka, wiesz jaka Na razie jest dobra, ale nie na lata Po trzecie - chałupa za miastem, ale blisko Pod lasem, z basenem i z rzeką czystą Ogrodem zadbanym, byś pokazał córce Coś więcej niż matka plewi przy komórce Bo w życiu, synu, trzeba planować Sprzedawać drogo, tanio kupować Zrób biznes życia, a będziesz bogaty To wszystko rady twojego taty Synu, ja ci dobrze radzę Synu, ja cię poprowadzę Przez życie dobrymi radami Byś wyszedł na ludzi, a nie drzwiami Synu, ja ci dobrze życzę Synu, ja na ciebie liczę Byś nie był jak ten twój tata Dupą, a nie pępkiem świata Po czwarte - bryka Alfa, Mondeo No, żeby miała te wszystkie bajery Poduchy, klima, wielkie alusy Nie możesz tak, jak ja, ciągle autobusem Jeździć do pośredniaka na gapę Tobie też pewnie już nie piszą mandatów 826 k.p.c. - bezskuteczność Egzekucji wszelkich po samą wieczność Lecz tobie się uda, może w polityce Osiągniesz sukces, będą dumni rodzice Z posła i szefa największej partii Tymczasem jednak twój tata się martwi Bo z tego, co widzę, to nic nie robisz By życie ułatwić chociażby sobie Przynajmniej już wiesz, co na stare lata Poradzić synowi, tak jak mnie mój tata Synu, ja ci dobrze radzę Synu, ja cię poprowadzę Przez życie dobrymi radami Byś wyszedł na ludzi, a nie drzwiami Synu, ja ci dobrze życzę Synu, ja na ciebie liczę Byś nie był jak ten twój tata Dupą, a nie pępkiem świata

[tradotto da Mikołaj Kaczmarek]

Koniec Świata - Głuche telefony (Le telefonate mute)

Non importano sistemi, non contano  governi, dovevo passarmela bene, dovevo essere bravo. Non ho paura di fallire, me ne frega la  vittoria, non mi piacciono i politici che agitano la nostra vita. Volti estranei,  corridoi scuri, teste piene solo a metà , Muri grigi e panorami grigi, case vuote e chiamate mute. E tu sempre mi scappi, non posso  raggiungerti. Non guardo l’orologio, non mi affretto più per niente. Non mi importa affatto che gli altri corrano piu’ rapidamente. Sto in mezzo alla strada, non mi importa più nulla. Volti estranei,  corridoi scuri, teste piene solo a metà , Muri grigi e panorami grigi, case vuote e chiamate mute. Dovevo ancora tornarci, andare a destra oppure a sinistra. Dovevo anora vedere il cielo arancione. Sto ancora immobile, in una fila morta. Muoio stando in piedi, che loro muoiano correndo. Volti estranei,  corridoi scuri, teste piene solo a metà , Muri grigi e panorami grigi, case vuote e chiamate mute.

Nieważne są systemy, nie liczą się też rządy miałem się dobrze trzymać, miałem być porządny. Nie boję się porażki i nie dbam o zwycięstwo Nie lubię polityków, co życiem naszym trzęsą. Obce twarze, ciemne korytarze Pełne głowy tylko do połowy Szare ściany i szare panoramy Puste domy i głuche telefony. A Ty ciągle mi uciekasz, nie mogę Cię dogonić Nie patrzę na zegarek, nie śpieszę się już po nic. Nie dbam o to wcale, że inni szybciej biegną. Stoję na środku drogi, już jest mi wszystko jedno. Obce twarze, ciemne korytarze Pełne głowy tylko do połowy Szare ściany i szare panoramy Puste domy i głuche telefony. Miałem tu jeszcze wrócić, iść w prawo albo w lewo. Miałem zobaczyć jeszcze pomarańczowe niebo. Wciąż stoję nieruchomo, w nieżywym już szeregu. Umieram na stojąco, niech oni giną w biegu. Obce twarze, ciemne korytarze Pełne głowy tylko do połowy Szare ściany i szare panoramy Puste domy i głuche telefony.

[tradotto da Monika Mostek]